|
| 1. | Yo... Kasem ederim o kalkım gününe (yevm-i kıyame´ye) |
| 2. | Yine yo... Kasem ederim o pişman cana (nefs-i levvame´ye) |
| 3. | İnsan sanır mı ki derleyemeyiz kemiklerini? |
| 4. | Evet derleriz kadir olarak tesviyeye bile parmaklarını |
| 5. | Fakat insan ister önünde fücur etmesini |
| 6. | Sorar: ne zaman diye o Kıyamet günü |
| 7. | Ne vakıt ki o göz şimşek çakar |
| 8. | Ve Ay tutulur |
| 9. | Ve Güneş ve Ay toplanır |
| 10. | Der o insan o gün: nereye kaçmalı? (eynel´mefer) |
| 11. | Hayır hayır, yok bir siper |
| 12. | Rabbınadır ancak o gün karar |
| 13. | Ayıtılır insan o gün, yaptıklarile mukaddem, müahhar |
| 14. | Doğrusu insan kendine karşı bir basîrettir |
| 15. | Dökse de ortaya ma´ziretlerini |
| 16. | Depretme ona dilini ivedinden onu |
| 17. | Çünkü bize aiddir onun cem´i ve Kur´anı |
| 18. | Biz okuduk mu o vakıt ta´kıyb et o Kur´anı |
| 19. | Sonra bize aiddir yine onun beyanı |
| 20. | Hayır hayır siz pişîni seviyorsunuz |
| 21. | Ve Âhıreti bırakıyorsunuz |
| 22. | Nice yüzler o gün ışılar parlar |
| 23. | Rabbına nâzır |
| 24. | Nice yüzler de o gün ekşir pusarır |
| 25. | Anlar ki kendilerine bel kıran yapılır |
| 26. | Hayır hayır ne zaman ki o can köprücüklere dayanır |
| 27. | Ve denilir: kim var bir okuyacak? |
| 28. | Ve sezer o dem temamelfirak |
| 29. | Ve dolaşır el ayak, bacağa bacak |
| 30. | Rabbınadır o gün yalnız mesak |
| 31. | Fakat o ne sadaka verdi ne namaz kıldı |
| 32. | Ve lâkin yalan dedi ve döndü |
| 33. | Sonra da gerneşe gerneşe ehline gitti |
| 34. | Gerektir sana o belâ gerek |
| 35. | Evet, gerektir sana o belâ gerek |
| 36. | Sanır mı insan muhmel bırakıla |
| 37. | Değil miydi bir nutfe dökülen menîden? |
| 38. | Sonra bir aleka, oldu derken biçimine koydu, derken tesviye etti de |
| 39. | Yapdı ondan da iki eşi: erkek ve dişi |
| 40. | O, ölüleri diriltmeye kadir değil mi? |