|
| 1. | Andolsun fecre, |
| 2. | Ve on geceye, |
| 3. | Hem çifte, hem teke. |
| 4. | Gelip geçeceği demde geceye, |
| 5. | Akıl sahipleri için bunların her biri birer yemine değmez mi? |
| 6. | Görmez misin, Rabbın nasıl yaptı Ad´a? |
| 7. | Sütunlar sahibi İrem´e? |
| 8. | Ki o, şehirlerde bir benzeri yaratılmayandı. |
| 9. | Dağ yamacında kayaları oyan Semud kavmine? |
| 10. | Kazıklar sahibi Firavun´a, |
| 11. | Ki bunlar, memleketlerde azgınlık etmişlerdi. |
| 12. | Ve fesadı çoğaltmışlardı. |
| 13. | Bu sebeple Rabbın onları, azab kırbacından geçirdi. |
| 14. | Doğrusu Rabbın hep gözetlemekteydi. |
| 15. | Ama insan; Rabbı kendisini deneyip kerem eder ve nimet verirse: Rabbım beni şerefli kıldı, der. |
| 16. | Ama onu denemek üzere rızkını daraltırsa: Rabbım beni fakir düşürdü, der. |
| 17. | Hayır; doğrusu siz, yetime ikram etmezsiniz. |
| 18. | Yoksulu yedirmek için birbirinizi teşvik etmezsiniz. |
| 19. | Mirası hak gözetmeden yersiniz. |
| 20. | Malı da pek çok seversiniz. |
| 21. | Ama yer; parça parça dağıtıldığında. |
| 22. | Melekler sıra sıra dizilip Rabbının buyruğu geldiğinde. |
| 23. | Cehennem o gün getirilir. İnsan o gün, hatırlayacak ama hatırlamadan ona ne? |
| 24. | Keşke bu hayatım için önceden bir şey yapsaydım, der. |
| 25. | O gün O´nun azabı gibi hiç bir kimse azab edemez. |
| 26. | O´nun vurduğu bağı kimse vuramaz. |
| 27. | Ey huzur içinde olan can. |
| 28. | Dön Rabbına. Sen O´ndan hoşnud, O da senden razı olarak. |
| 29. | Haydi gir kullarımın arasına. |
| 30. | Gir, cennetime. |