Namaz Vakitleri
Kuran'da ARA
    Suara Suresi
    TEFHİM-UL KURAN MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Tâ, Sîn, Mîm.
    2. Bunlar, apaçık olan Kitabın ayetleridir.
    3. Onlar mü´min olmayacaklar diye neredeyse kendini kahredeceksin (öyle mi?)
    4. Dilersek, onların üzerine gökten bir ayet (mucize) indiririz de, ona boyunları eğilmiş kalıverir.
    5. Onlara Rahman (olan Allah)´tan yeni bir uyarı gelmeyiversin, hiç tartışmasız ondan yüz çevirirler.
    6. Gerçekten yalanladılar; fakat, alay konusu edinmekte oldukları şeyin haberi kendilerine pek yakında gelecektir.
    7. Yeryüzüne bir bakmadılar mı ki, biz onda her güzel (kerim) çiftten nice ürünler bitirdik.
    8. Hiç şüphe yok, bunda bir ayet vardır; ancak onların çoğu mü´min değildirler.
    9. Hiç şüphe yok, senin Rabbin, gerçekten O, üstün ve güçlü olandır, merhamet sahibi olandır.
    10. Hani senin Rabbin, Musa´ya seslenmişti: «Zulmetmekte olan kavime git;»
    11. «Firavun´un kavmine. Hâlâ sakınmıyorlar mı?»
    12. Dedi ki: «Rabbim, kuşkusuz ben, onların beni yalanlamalarından korkmaktayım.»
    13. Göğsüm sıkışmakta, dilim dönmemektedir; bundan dolayı Harun´a da (elçilik görevini bildirmesi için Cibril´i) gönder.»
    14. «Üstelik, onların bana karşı (davasını savunacakları bir cinayet) suçu(m) var; bundan dolayı beni öldürmelerinden de korkmaktayım.»
    15. (Allah:) «Hayır,» dedi. «İkiniz de ayetlerimle gidin, hiç şüphesiz sizinle birlikteyiz (ve) işitmekteyiz.»
    16. «Gecikmeksizin Firavun´a giderek deyin ki: -Gerçekten biz, âlemlerin Rabbi´nin elçisiyiz,»
    17. «İsrailoğullarını bizimle birlikte göndermen için (sana geldik).»
    18. (Gittiler ve Firavun:) Dedi ki: «Biz seni içimizde daha çocukkken yetiştirip büyütmedik mi? Sen ömrünün nice yıllarını aramızda geçirmedin mi?»
    19. «Ve sen, yapacağın işi (cinayeti) de işledin; sen nankörlerdensin.»
    20. (Musa) Dedi ki: «Ben onu yaptığım zaman şaşkınlardandım.»
    21. «Sizden korkunca da hemen aranızdan kaçtım; sonra Rabbim bana hüküm (ve hikmet) verdi ve beni peygamberlerden kıldı.»
    22. «Bana karşı lütuf dediğin nimet de, İsrailoğullarını köle kılmandan dolayıdır.»
    23. Firavun dedi ki: «Âlemlerin Rabbi nedir?»
    24. Dedi ki: «Göklerin, yerin ve bu ikisi arasında olan her şeyin Rabbidir. Eğer ´kesin bilgiyle inanıyorsanız´ (böyledir).»
    25. Çevresindekilere dedi ki: «işitiyor musunuz?»
    26. (Musa:) Dedi ki: «O sizin de Rabbiniz, geçmişteki atalarınızın da Rabbidir.»
    27. (Firavun) Dedi ki: «Şüphesiz size gönderilmiş bulunan elçiniz, gerçekten bir delidir.»
    28. «Eğer aklınızı kullanabiliyorsanız, O, doğunun da, batının da ve bunlar arasında olan her şeyin de Rabbidir» dedi (Musa).
    29. (Firavun) Dedi ki: «Andolsun, benim dışımda bir ilah edinecek olursan, seni mutlaka hapse atacağım.»
    30. (Musa) Dedi ki: «Sana apaçık bir şey getirmiş olsam da mı?»
    31. (Firavun) Dedi ki: «Eğer doğru sözlülerden isen, onu getir.»
    32. Bunun üzerine asasını bırakıverdi, bir de (ne görsünler) o, açıkça bir ejderha oluverdi.
    33. Elini de çekip çıkardı, bir de (ne görsün) o, bakanlar için ´parlayıp aydınlanıvermiş.´
    34. (Firavun) Çevresindeki önde gelenlere: «Bu dedi». «Doğrusu bilgin bir büyücüdür.»
    35. «Büyüsüyle sizi yurdunuzdan sürüp çıkarmak istiyor; ne buyurursunuz?»
    36. Dediler ki: «Bunu ve kardeşini oyala, şehirlere de toplayıcılar gönder,»
    37. «Bütün uzman, bilgin büyücüleri sana getirsinler.»
    38. Böylelikle büyücüler, bilinen bir günün belli vaktinde bir araya getirildi.
    39. Ve insanlara da: «Siz de toplanıyor musunuz?» dendi.
    40. «Umarız ki, eğer galip gelirse biz de büyücülere uyarız.»
    41. Büyücüler geldiklerinde, Firavun´a: «Şayet biz galip gelirsek, bize bir ücret var gerçekten değil mi?» dediler.
    42. «Evet» dedi. «Üstelik şüphesiz siz en yakın(larım) kılınanlardan da olacaksınız»
    43. Musa onlara dedi ki: «Atacağınızı atın.»
    44. Onlar da, iplerini ve asalarını atıverdiler ve: «Firavun´un üstünlüğü adına, hiç tartışmasız, üstün olanlar gerçekten bizleriz» dediler.
    45. Böylelikle Musa da asasını bırakıverdi, bir de (ne görsünler) o, uydurmakta olduklarını yutuveriyor.
    46. Anında büyücüler secdeye kapandılar.
    47. (Ve:) «Alemlerin Rabbine iman ettik» dediler.
    48. «Musa´nın ve Harun´un Rabbine.»
    49. (Firavun) Dedi ki: «Ona, ben size izin vermeden önce mi inandınız? Hiç tartışmasız, o, size büyüyü öğreten büyüğünüzdür; öyleyse yakında bileceksiniz. Şüphesiz ellerinizi ve ayaklarınızı çaprazlama kestireceğim ve sizin hepinizi gerçekten asıp sallandıracağım.»
    50. «Hiç zararı yok» dediler. «Çünkü biz gerçekten Rabbimize dönücüleriz.»
    51. «Doğrusu biz, iman edenlerin ilki olduğumuzdan dolayı Rabbimizin bizim hatalarımızı bağışlayacağını ummaktayız.»
    52. Musa´ya da: «Kullarımı gece yürüyüşe geçir, çünkü izleneceksiniz» diye vahyettik.
    53. Bunun üzerine Firavun da şehirlere (asker) toplayıcılar gönderdi.
    54. «Gerçek şu ki bunlar azınlık olan bir topluluktur;»
    55. «Ve şüphesiz bize karşı da büyük bir öfke beslemektedirler.
    56. Biz ise uyanık bir toplumuz» (dedi).
    57. Böylelikle biz onları (Firavun ve kavmini) bahçelerden ve pınarlardan sürüp çıkardık;
    58. Hazinelerden ve soylu makam(lar) dan da.
    59. İşte böyle; bunlara İsrailoğullarını mirasçı kıldık.
    60. Böylece (Firavun ve ordusu) güneşin doğuş vakti onları izlemeye koyuldular.
    61. İki topluluk birbirini gördükleri zaman, Musa´nın adamları: «Gerçekten yakalandık» dediler.
    62. (Musa:) «Hayır» dedi. «Şüphesiz Rabbim, benimle beraberdir; bana yol gösterecektir.»
    63. Bunun üzerine Musa´ya: «Asanla denize vur» diye vahyettik. (Vurdu ve) Deniz hemencecik yarılıverdi de her parçası kocaman bir dağ gibi oldu.
    64. Ötekileri de buraya yaklaştırdık.
    65. Musa´yı ve onunla birlikte olanların hepsini kurtarmış olduk.
    66. Sonra ötekilerini suda boğduk.
    67. Hiç şüphe yok, bunda bir ayet vardır. Ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
    68. Ve hiç şüphe yok, senin Rabbin, güçlü ve üstün olandır, esirgeyendir.
    69. Onlara İbrahim´in haberini de aktar / oku:
    70. Hani, babasına ve kavmine: «Siz neye kulluk ediyorsunuz?» demişti.
    71. Demişlerdi ki: «Putlara tapıyoruz, bunun için sürekli onların önünde bel büküp eğiliyoruz.»
    72. Dedi ki: «Peki, dua ettiğiniz zaman onlar sizi işitiyorlar mı?»
    73. «Ya da size bir yararları dokunuyor mu veya zararları?»
    74. «Hayır» dediler. «Biz atalarımızı böyle yaparlarken bulduk.»
    75. (İbrahim) Dedi ki: «Şimdi, neye tapmakta olduklarınızı gördünüz mü?»
    76. «Hem siz, hem de eski atalarınız?»
    77. «İşte bunlar, gerçekten benim düşmanımdır; yalnızca alemlerin Rabbi hariç»
    78. «Ki beni yaratan ve bana hidayet veren O´dur;»
    79. «Bana yediren ve içiren O´dur;»
    80. «Hastalandığım zaman bana şifa veren O´dur;»
    81. «Beni öldürecek, sonra diriltecek olan da O´dur;»
    82. «Din (Ceza) günü hatalarımı bağışlayacağını ummakta olduğum da O´dur;»
    83. «Rabbim, bana hüküm (ve hikmet) bağışla ve beni salih olanlara kat;»
    84. «Sonra gelecekler arasında bana bir doğruluk dili (lisan-ı sıdk) ver.»
    85. «Beni nimetlerle donatılmış cennetin mirasçılarından kıl,»
    86. «Babamı da bağışla, çünkü o şaşırıp sapanlardandır.»
    87. «Ve beni (insanların) diriltilecekleri gün küçük düşürme,»
    88. «Malın da, çocukların da bir yarar sağlayamadığı günde»
    89. «Ancak Allah´a selim bir kalp ile gelenler başka.»
    90. (O gün) Cennet takva sahiplerine yaklaştırılır.
    91. Cehennem de azgınlar için sergilenir.
    92. Ve onlara: «Tapınmakta olduklarınız nerede?» denilir.
    93. «Allah´ın dışında olan (ilah)lar; size yardımları dokunuyor mu veya kendilerine yardımları oluyor mu?
    94. Artık onlar ve azgınlar onun içine dökülüverilmiştir.
    95. Ve İblis´in bütün orduları da.
    96. Orada birbirleriyle çekişip tartışarak derler ki:
    97. «Andolsun Allah´a, biz gerçekten apaçık bir sapıklık içindeymişiz,»
    98. «Çünkü sizi (yalancı olanları) alemlerin Rabbiyle eşit tutuyorduk.
    99. «Bizi suçlu günahkârlardan başka saptıran da olmadı.»
    100. «Artık bizim için ne bir şefaatçi var,»
    101. «Ne de candan, yakın bir dost.»
    102. «Bizim bir kere daha (dünyaya dönüşümüz mümkün) olsaydı da iman edenlerden olabilseydik.»
    103. Hiç şüphe yok, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
    104. Ve hiç şüphe yok, senin Rabbin, güçlü ve üstün olandır, esirgeyendir.
    105. Nuh kavmi de gönderilen (peygamberler)leri yalanladı.
    106. Hani onlara kardeşleri Nuh: «Sakınmaz mısınız?» demişti.
    107. «Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.»
    108. «Artık Allah´tan korkup sakının ve bana itaat edin.»
    109. «Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; benim ücretim yalnızca alemlerin Rabbine aittir.»
    110. «Artık Allah´tan korkup sakının ve bana itaat edin.»
    111. Dediler ki: «Sana, sıradan aşağılık insanlar uymuşken inanır mıyız?»
    112. Dedi ki: «Onların yapmakta oldukları hakkında benim bilgim yoktur.»
    113. «Onların hesabı yalnızca Rabbime aittir, eğer şuurundaysanız (anlarsınız.)»
    114. «Ve ben mü´min olanları kovacak değilim.»
    115. «Ben, yalnızca apaçık bir uyarıcı korkutucuyum.»
    116. Dediler ki: «Eğer (bu söylediklerine) bir son vermeyecek olursan, gerçekten taşa tutulanlardan olacaksın.»
    117. Dedi ki: «Rabbim, şüphesiz kavmim beni yalanladı.»
    118. «Bundan böyle, benimle onların arasını açık bir hükümle ayır ve beni ve benimle birlikte olan mü´minleri kurtar.»
    119. Bunun üzerine, onu ve onunla birlikte olanları (insan ve hayvanlarla) yüklü gemi içinde kurtardık.
    120. Sonra bunun ardından geride kalanları da suda boğduk.
    121. Hiç şüphe yok, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
    122. Ve hiç şüphe yok senin Rabbin, güçlü ve üstün olandır, esirgeyendir.
    123. Âd (kavmi) de gönderilen (peygamber)leri yalanladı.
    124. Hani onlara kardeşleri Hûd: «Sakınmaz mısınız?» demişti.
    125. «Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.»
    126. «Artık Allah´tan korkup sakının ve bana itaat edin.»
    127. «Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; benim ücretim yalnızca alemlerin Rabbine aittir.»
    128. «Siz, her yüksekçe yere bir anıt inşa edip (yararsız bir şeyle) oyalanıp eğleniyor musunuz?»
    129. «Ölümsüz kılınmak umuduyla sanat yapıları mı ediniyorsunuz?»
    130. «Tutup yakaladığınız zaman da zorbalar gibi mi yakalıyorsunuz?»
    131. «Artık Allah´tan korkup sakının ve bana itaat edin.»
    132. «Bilmekte olduğunuz şeylerle size yardım edenden korkup sakının,»
    133. «Size hayvanlar, çocuklar (vererek) yardım etti.»
    134. «Bahçeler ve pınarlar da.»
    135. «Doğrusu, ben sizin için büyük bir günün azabından korkmaktayım.»
    136. Dediler ki: «Bizim için farketmez; öğüt versen de, öğüt verenlerden olmasan da.»
    137. «Bu, geçmiştekilerin geleneksel tutumundan başkası değildir.»
    138. «Ve biz azab görecek de değiliz.»
    139. Böylelikle onu yalanladılar, biz de onları yıkıma uğrattık. Hiç şüphe yok, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
    140. Ve hiç şüphe yok, senin Rabbin, güçlü ve üstün olandır, esirgeyendir.
    141. Semud (kavmi) de, gönderilen (peygamber)leri yalanladı.
    142. Hani onlara kardeşleri Salih: «Sakınmaz mısınız? demişti.
    143. «Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.»
    144. «Artık Allah´tan korkup sakının ve bana itaat edin.»
    145. «Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; ücretim yalnızca alemlerin Rabbine aittir.»
    146. «Siz burada güvenlik içinde mi bırakılacaksınız?»
    147. «Bahçelerin, pınarların içinde.»
    148. «Ekinler ve yumuşak tomurcuklu can alıcı hurmalıklar arasında?»
    149. «Dağlardan da ustalıkla zevkli evler yontuyorsunuz?»
    150. «Artık Allah´tan korkup sakının ve bana itaat edin.»
    151. «Ve ölçüsüzce davrananların emrine de itaat etmeyin.»
    152. «Ki onlar, yeryüzünde bozgunculuk çıkarmakta ve dirlik, düzenlik kurmamaktadırlar (ıslah etmemektedirler).»
    153. Dediler ki: «Sen ancak büyülenmişlerdensin.»
    154. «Sen yalnızca bizim benzerimiz olan bir beşerden başkası da değilsin; eğer doğru sözlülerden isen, bu durumda bir ayet (mucize) getir görelim.»
    155. Dedi ki: «İşte, bu bir dişi devedir; su içme hakkı (bir gün) onundur, belli bir günün su içme hakkı da sizindir.»
    156. «Ona bir kötülükle dokunmayın, sonra büyük bir günün azabı sizi yakalar.»
    157. «Sonunda onu (yine de) kestiler, ancak pişman oldular.»
    158. Böylece azab da onları yakaladı. Hiç şüphe yok, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
    159. Ve hiç şüphe yok, senin Rabbin, güçlü ve üstün olandır, esirgeyendir.
    160. Lût (kavmi) de, gönderilen (peygamber)leri yalanladı.
    161. Hani onlara kardeşleri Lût: «Sakınmaz mısınız?» demişti.
    162. «Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.»
    163. «Artık Allah´tan korkup sakının ve bana itaat edin.»
    164. «Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; benim ücretim yalnızca alemlerin Rabbine aittir.»
    165. «Siz insanlardan (cinsel arzuyla sadece) erkeklere mi gidiyorsunuz?
    166. «Rabbinizin sizler için yaratmış bulunduğu eşlerinizi bırakıyorsunuz. Hayır, siz sınırı çiğneyen bir kavimsiniz.»
    167. Dediler ki: «Ey Lût, eğer (bu söylediklerine) bir son vermeyecek olursan, gerçekten (burdan) sürülüp çıkarılanlardan olacaksın.»
    168. Dedi ki: «Gerçekten ben, sizin bu yapmakta olduğunuza öfke ile karşı olanlardanım.»
    169. «Rabbim, beni ve ailemi bunların yapmakta olduklarından kurtar.»
    170. Bunun üzerine onu ve bütün ailesini kurtardık.
    171. Yalnızca geri kalanlar içinde bir kocakarı hariç.
    172. Sonra geride kalanları yerle bir ettik.
    173. Ve üzerlerine bir yağmur yağdırdık; uyarılıp korkutulanların yağmuru ne kadar da kötü.
    174. Hiç şüphe yok, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
    175. Ve hiç şüphe yok, senin Rabbin, güçlü ve üstün olandır esirgeyendir.
    176. Eyke halkı da, gönderilen (peygamber)leri yalanladı.
    177. Hani onlara Şuayb: «Sakınmaz mısınız?» demişti.
    178. «Gerçek şu ki, ben size gönderilmiş güvenilir bir peygamberim.»
    179. «Artık Allah´tan korkup sakının ve bana itaat edin.»
    180. «Buna karşılık ben sizden bir ücret istemiyorum; benim ücretim yalnızca alemlerin Rabbine aittir.»
    181. «Ölçüyü tam tutun ve eksiltenlerden olmayın.»
    182. «Dosdoğru olan terazi ile tartın.»
    183. «İnsanların eşyasını değerden düşürüp eksiltmeyin ve yeryüzünde bozguncular olarak karışıklık çıkarmayın.»
    184. «Sizi ve önceki yaratılmışları yaratandan korkup sakının.»
    185. Dediler ki: «Sen ancak büyülenmişlerdensin.»
    186. «Sen, yalnızca benzerimiz olan bir beşerden başkası değilsin ve biz senin gerçekte yalancılardan olduğunu sanmaktayız.»
    187. «Eğer doğru sözlülerden isen, bu durumda gökten üstümüze bir parça düşürüver.»
    188. Dedi ki: «Rabbim, yapmakta olduklarınızı daha iyi bilmektedir.
    189. Sonunda onu yalanladılar, böylece onları o gölgelik gününün azabı yakaladı. Gerçekten o, büyük bir günün azabıydı.
    190. Hiç şüphe yok, bunda bir ayet vardır, ama onların çoğu iman etmiş değildirler.
    191. Ve hiç şüphe yok, senin Rabbin, güçlü ve üstün olandır, esirgeyendir.
    192. Gerçekten o (Kur´an), alemlerin Rabbinin (bir) indirmesidir.
    193. Onu Ruhu´l-Emin indirdi.
    194. Uyarıcı korkutuculardan olman için, senin kalbinin üzerine (indirmiştir).
    195. Apaçık Arapça bir dille.
    196. Ve hiç şüphesiz, o (Kur´an), geçmişlerin kitaplarında da vardır.
    197. İsrailoğulları bilginlerinin onu bilmesi onlar için ispatlayıcı bir delil (ayet) değil mi?
    198. Onu Arapça bilmeyen birine de indirmiş olsaydık,
    199. Böylece onlara karşı onu okusaydı, yine ona iman edecek değillerdi.
    200. Biz onu, suçlu günahkârların kalbine işte böyle geçirip yürüttük.
    201. Onlar, o pek acıklı azabı görünceye kadar ona inanmazlar.
    202. Artık o (azab), kendileri şuurunda olmadan onlara apansız gelecektir.
    203. Derler ki: «Bize bir süre tanınır mı?»
    204. Onlar, yine de azabımızı çabuklaştırmak mı istiyorlar?
    205. Gördün mü; biz onları yıllarca yararlandırsak,
    206. Sonra kendilerine va´dolunan (azab günü) geliverse,
    207. Onların ´meta ile yararlandıkları´ şey, kendilerini (görecekleri azabtan) bağımsız kılamaz.
    208. Kendisi için bir uyarıcı, korkutucu olmaksızın, biz hiç bir ülkeyi yıkıma uğratmış değiliz.
    209. (Onlara) hatırlatma (yapılmıştır); biz zulmedenler değiliz.
    210. Onu (Kur´an´ı) şeytanlar indirmiş değildir,
    211. Bu, onlara yaraşmaz ve güç de yetiremezler.
    212. Çünkü onlar, (vahyedileni) işitmekten kesin olarak uzak tutulmuşlardır.
    213. Allah ile beraber başka bir ilaha yalvarıp yakarma, sonra azaba uğratılanlardan olursun.
    214. (Öncelikle) En yakın hısımlarını (aşiretini) uyarıp korkut.
    215. Ve mü´minlerden, sana tabi olanlara (koruyucu) kanatlarını ger.
    216. Eğer sana isyan edecek olurlarsa, artık de ki: «Gerçekten ben, sizin yapmakta olduklarınızdan uzağım.»
    217. Sen, O güçlü ve üstün, esirgeyici olan (Allah´) a tevekkül et.
    218. O, kıyam ettiğin zaman seni görmektedir.
    219. Secde edenler arasında dönüp dolaşmanı da.
    220. Hiç şüphe yok, O, işitendir, bilendir.
    221. Şeytanların kimlere inmekte olduklarını size haber vereyim mi?
    222. Onlar, ´gerçeği ters yüz eden´, günaha düşkün olan her yalancıya inerler.
    223. Bunlar (şeytanlara) kulak verirler ve çoğu yalan söylemektedirler.
    224. Şairler ise; gerçekten onlara da azgın sapıklar uyar.
    225. Görmedin mi; onlar, her bir vadide vehmedip durmaktadırlar;
    226. Ve gerçekten onlar, yapmayacakları şeyleri söylemektedirler.
    227. Ancak iman edenler, salih amellerde bulunanlar ve Allah´ı çokça zikredenler ile zulme uğratıldıktan sonra zafer kazananlar (veya öçlerini alanlar) başka. Zulmetmekte olanlar, nasıl bir inkılaba uğrayıp devrileceklerini pek yakında bileceklerdir.