Namaz Vakitleri
Kuran'da ARA
    Saffat Suresi
    TEFHİM-UL KURAN MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Saflar halinde dizilenlere andolsun,
    2. Haykırıp sürükleyenlere,
    3. Zikir okumakta olanlara,
    4. Hiç tartışmasız, sizin ilahınız gerçekten birdir.
    5. Göklerin, yerin ve ikisi arasında bulunanların Rabbi´dir, doğuların da Rabbi´dir.
    6. Hiç şüphesiz, biz dünya göğünü ´çekici bir süsle´, yıldızlarla süsleyip donattık.
    7. Ve itaatten çıkmış her azgın şeytandan koruduk;
    8. Ki onlar, Mele-i Alâ´ya kulak verip dinleyemezler ve onlar her yandan kovulur atılırlar;
    9. Uzaklaştırılırlar. Onlar için kesintisiz bir azab vardır.
    10. Ancak (sözü hırsızlama) çalıp kapan olursa, artık onu da delip geçen ´yakıcı bir alev´ izler (ve yok eder).
    11. Şimdi onlara sor: Yaratılış bakımından onlar mı daha zorlu, yoksa bizim yarattıklarımız mı? Doğrusu biz onları, cıvık, yapışkan bir çamurdan yarattık.
    12. Hayır, sen (bu muhteşem yaratışa ve onların inkarına) şaşırdın kaldın; onlar ise alay edip duruyorlar.
    13. Kendilerine öğüt verildiğinde, öğüt almıyorlar.
    14. Bir ayet (mucize) gördüklerinde de, alay konusu edinip eğleniyorlar.
    15. «Bu, açıkça bir büyüden başkası değildir» dediler.
    16. «Biz öldüğümüz, toprak ve kemik olduğumuzda mı, gerçekten biz mi diriltilecekmişiz?»
    17. «Veya önceki atalarımız da mı?»
    18. De ki: «Evet, üstelik sizler boyun bükmüş kimseler olarak.»
    19. İşte o, yalnızca bir tek çığlıktan ibarettir; artık kendileri (diriltilmiş olarak) bakıp durmaktadırlar.
    20. Derler ki: «Eyvahlar bize; bu, din günüdür.»
    21. «Bu, sizin yalanlamakta olduğunuz (mü´mini kâfirden, haklıyı haksızdan) ayırma günüdür.»
    22. «Zulmetmekte olanları, eşlerini ve tapmakta olduklarını bir araya getirip toplayın.»
    23. «Allah´tan başka (taptıklarını); artık onları cehennemin yoluna yöneltip götürün.»
    24. «Ve onları durdurup tutuklayın, çünkü onlar, sorguya çekileceklerdir.»
    25. (Onlara seslenilir:) «Ne oluyor size, birbirinizle (dünyada olduğu gibi) yardımlaşmıyorsunuz?»
    26. Hayır, bugün onlar teslim olmuşlardır.
    27. Kimi kimine yönelmiş olarak birbirlerine soruyorlar:
    28. «Gerçekten sizler bize sağdan (sağduyudan ve haktan) yana gelip yanaşıyordunuz» derler.
    29. (Diğerleri de:) «Hayır» derler. «Zaten sizler mü´min olanlar değildiniz.»
    30. «Bizim sizin üzerinizde zorlayıcı hiçbir gücümüz yoktu; hayır, siz (kendiniz) azgın bir kavimdiniz.»
    31. «Böylece Rabbimizin sözü (yıkım ve azab va´di) üzerimize hak oldu. Hiç tartışmasız, (azabı) tadıcılarız.»
    32. «Evet, biz sizi azdırdık, çünkü biz de azgın kimselerdik.»
    33. Artık o gün onlar azabda ortaktırlar.
    34. Doğrusu biz, suçlu, günahkârlara böyle yaparız.
    35. Çünkü onlara: «Allah´tan başka ilah yoktur» denildiği zaman, büyüklük taslarlardı.
    36. Ve derlerdi ki: «Biz, ünlenmiş bir şair için ilahlarımızı terk mi edeceğiz?»
    37. Hayır, o, hakkı getirmiş ve gönderilen (peygamber)leri de doğrulamıştı.
    38. Hiç tartışmasız, siz, acıklı azabı tadıcılarsınız.»
    39. Yapmakta olduklarınızdan başkasıyla cezalanmayacaksınız.
    40. Ancak muhlis olan kullar başka.
    41. İşte onlar; onlar için bilinen bir rızık vardır.
    42. Çeşitli meyveler. Onlar ikram görenlerdir.
    43. Nimetlerle donatılmış (naim) cennetlerde.
    44. Birbirlerine karşı, tahtlar üzerinde (otururlar).
    45. Kaynaktan (doldurulmuş) kadehlerle çevrelerine dolaşılır.
    46. Bembeyaz, içenlere lezzet (veren bir içki).
    47. Onda ne bir gaile vardır, ne de kendilerinden geçip, akılları çelinir.
    48. Ve yanlarında bakışlarını yalnızca eşlerine çevirmiş iri gözlü kadınlar vardır.
    49. Sanki onlar, saklı bir yumurta gibi (çarpıcı ve pürüzsüz).
    50. Böyleyken, kimi kimine yönelmiş olarak, birbirlerine soruyorlar:
    51. Onlardan bir sözcü der ki: «Benim bir yakınım vardı.»
    52. «Der ki: -Sen de gerçekten (dirilişi) doğrulayanlardan mısın?»
    53. «Bizler öldüğümüz, toprak ve kemikler olduğumuzda mı, gerçekten biz mi (yeniden diriltilip sonra da) sorguya çekilecekmişiz?»
    54. (Konuşan yanındakilere) Der ki: «Sizler (onun şimdi ne durumda olduğunu) biliyor musunuz?»
    55. Derken, bakıverdi, onu ´çılgınca yanan ateşin´ tam ortasında gördü.
    56. Dedi ki: «Andolsun Allah´a, neredeyse beni de ( şu bulunduğun yere) düşürecektin.»
    57. «Eğer Rabbimin nimeti olmasaydı, muhakkak ben de (azab yerine getirilip) hazır bulundurulanlardan olacaktım.»
    58. «Nasıl, biz ölecek olanlar değil miymişiz?»
    59. «Yalnızca birinci ölümümüzden başka (öyle mi)? Ve biz azaba uğratılacak olanlar da değil miymişiz; (öyle mi)?»
    60. Hiç şüphe yok, bu, asıl büyük ´kurtuluş ve mutluluğun´ ta kendisidir.
    61. Böylece, çalışanlar da bunun bir benzeri için çalışmalıdır.
    62. Nasıl, böyle bir konaklanma mı daha hayırlı, yoksa zakkum ağacı mı?
    63. Doğrusu biz, onu kâfirler için bir fitne (bir imtihan konusu) kıldık.
    64. Şüphesiz o, ´çılgınca yanan ateşin´ dibinde bitip çıkar.
    65. Onun tomurcukları, şeytanların başları gibidir.
    66. Artık hiç tartışmasız, onlar, ondan yiyecekler, böylelikle karınlarını da ondan dolduracaklar.
    67. Sonra kendileri için onun üzerinde kaynar su karıştırılmış bir içkileri de vardır.
    68. Sonra onların dönecekleri yer, elbette (yine) çılgınca yanan ateştir.
    69. Çünkü onlar, atalarını da sapık kimseler olarak bulmuşlardı.
    70. Kendileri de onların izleri üzerinde koşturup duruyorlardı.
    71. Andolsun, onlardan önce, evvelkilerin çoğu da sapmıştı.
    72. Andolsun, biz onlara uyarıcı-korkutucular göndermiştik.
    73. Uyarılıp korkutulanların nasıl bir sona uğradıklarına bir bak.
    74. Ancak muhlis olan kullar başka.
    75. Andolsun, Nuh bize (dua edip) seslenmişti de, ne güzel icabet etmiştik.
    76. Onu ve ailesini, o büyük üzüntüden kurtarmıştık.
    77. Ve onun soyunu, (dünyada) onları da baki kıldık.
    78. Sonra gelenler arasında da ona (hayırlı ve şerefli bir isim) bıraktık.
    79. Âlemler içinde selam olsun Nuh´a.
    80. Gerçekten biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
    81. Şüphesiz o, bizim mü´min olan kullarımızdandı.
    82. Sonra diğerlerini suda boğduk.
    83. Doğrusu İbrahim de, onun (soyunun) bir kolundandır.
    84. Hani o, Rabbine arınmış (selim) bir kalb ile gelmişti.
    85. Hani babasına ve kavmine demişti ki: «Sizler neye tapıyorsunuz?»
    86. «Birtakım uydurma yalanlar için mi Allah´tan başka ilahlar istiyorsunuz?»
    87. «Âlemlerin Rabbi hakkındaki zannınız nedir?»
    88. Sonra yıldızlara bir göz attı.
    89. «Ben, doğrusu hastayım» dedi.
    90. Böylelikle arkalarını çevirip ondan kaçmaya başladılar.
    91. Bunun üzerine onların ilahlarına sokulup: «Yemek yemiyor musunuz?» dedi.
    92. «Size ne oluyor ki konuşmuyorsunuz?»
    93. Derken onların üstüne yürüyüp sağ eliyle bir darbe indirdi.
    94. Çok geçmeden (halkı) birbirine girmiş durumda kendisine yönelip geldiler.
    95. Dedi ki: «Yontmakta olduğunuz şeylere mi tapıyorsunuz?»
    96. «Oysa sizi de, yapmakta olduklarınızı da Allah yaratmıştır.»
    97. Dediler ki: «Onun için (yüksekçe) bir bina inşa edin de onu çılgınca yanan ateşin içine atın.»
    98. Böylelikle ona bir tuzak hazırlamak istediler. Oysa biz, onları alçaltılmışlar kıldık.
    99. (İbrahim) Dedi ki «Şüphesiz ben, Rabbime gidiciyim; O, beni hidayete eriştirecektir.»
    100. «Rabbim, bana salihlerden (olan bir çocuk) armağan et.»
    101. Biz de onu halim bir çocukla müjdeledik.
    102. Böylece (çocuk) onun yanında koşabilecek çağa erişince (İbrahim ona) : «Oğlum» dedi. «Gerçekten ben seni rüyamda boğazlıyorken görüyordum. Bir bak, sen ne düşünüyorsun.» (Oğlu İsmail) Dedi ki: «Babacığım, emrolunduğun şeyi yap. İnşaallah, beni sabredenlerden bulacaksın.»
    103. Sonunda ikisi de (Allah´ın emrine ve takdirine) teslim olup (babası, İsmail´i kurban etmek için) onu alnı üzerine yatırdı;
    104. Biz ona: «Ey İbrahim» diye seslendik.
    105. «Gerçekten sen, rüyayı doğruladın. Hiç şüphesiz biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.»
    106. Doğrusu bu, apaçık bir imtihandı.
    107. Ve ona büyük bir kurbanı fidye olarak verdik.
    108. Sonra gelenler arasında da ona (hayırlı ve şerefli bir isim) bıraktık.
    109. İbrahim´e selam olsun.
    110. Biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
    111. Şüphesiz o, bizim mü´min olan kullarımızdandır.
    112. Biz ona, salihlerden bir peygamber olarak İshak´ı müjdeledik.
    113. Ona da, İshak´a da bereketler verdik. İkisinin soyundan, ihsanda bulunan (muhsin olan) da var, açıkça kendi nefsine zulmetmekte olan da.
    114. Andolsun, biz Musa´ya ve Harun´a lütufta bulunduk.
    115. Onları ve kavimlerini o büyük üzüntüden kurtardık.
    116. Onlara yardım ettik, böylece üstün gelenler onlar oldular.
    117. Ve ikisine anlatımı açık olan kitabı verdik.
    118. Onları dosdoğru olan yola yöneltip ilettik.
    119. Sonra gelenler arasında da ikisine (hayırlı ve şerefli bir isim) bıraktık.
    120. Musa´ya ve Harun´a selam olsun.
    121. Şüphesiz biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
    122. Şüphesiz ikisi, bizim mü´min olan kullarımızdandırlar.
    123. Gerçekten İlyas da, gönderilmiş (peygamber)lerdendi.
    124. Hani kendi kavmine demişti ki: «Siz korkup sakınmaz mısınız?»
    125. «Siz Ba´l´e tapıp da yaratıcıların en güzeli (olan Allah´ı) mı bırakıyorsunuz?»
    126. «Allah ki, sizin de Rabbiniz, önceki atalarınızın da Rabbidir.»
    127. Fakat onu yalanladılar; bundan dolayı gerçekten onlar, (azab için getirilip) hazır bulundurulacak olanlardır.
    128. Ancak, muhlis olan kullar başka.
    129. Sonra gelenler arasında ona (hayırlı ve şerefli bir isim) bıraktık.
    130. İlyas´a selam olsun.
    131. Şüphesiz biz, ihsanda bulunanları böyle ödüllendiririz.
    132. Şüphesiz o, bizim mü´min olan kullarımızdandı.
    133. Gerçekten Lût da gönderilmiş (peygamber)lerdendi.
    134. Hani biz onu ve ailesini topluca kurtarmıştık;
    135. Geride bırakılanlar arasında bir yaşlı kadın dışında.
    136. Sonra da geride kalanları yerle bir ettik.
    137. Siz onların üstünden muhakkak geçip gidiyorsunuz; sabah vakti.
    138. Ve geceleyin. Yine de akıllanmayacak mısınız?
    139. Hiç şüphesiz Yunus da, gönderilmiş (peygamber)lerdendi.
    140. Hani o, dolu bir gemiye kaçmıştı.
    141. Böylece kur´aya katılmıştı da, kaybedenlerden olmuştu.
    142. Derken onu balık yutmuştu, oysa kendisi (kendini) kınanmış (sayanlardan)dı.
    143. Eğer (Allah´ı çokça) tesbih edenlerden olmasaydı,
    144. Onun karnında (insanların) dirilip kaldırılacakları güne kadar kalakalmıştı.
    145. Sonunda o hasta bir durumdayken onu çıplak bir yere (sahile) attık.
    146. Ve üzerine, sık geniş yapraklı (kabağa benzer) türden bir ağaç bitirdik.
    147. Onu yüz bin olan veya (sayısı) daha da artan (bir topluluk)a (peygamber olarak) gönderdik.
    148. Sonunda ona iman ettiler, biz de onları bir süreye kadar yararlandırdık.
    149. Şimdi sen onlara sor: Kızlar senin Rabbinin, erkek çocuklar onların mı?
    150. Yoksa onlar, şahidlik etmekteyken, biz melekleri dişiler olarak mı yarattık?
    151. Dikkat edin; gerçekten onlar, düzdükleri yalanlardan dolayı derler ki:
    152. «Allah doğurdu.» Onlar, hiç şüphesiz, muhakkak yalan söyleyenlerdir.
    153. (Allah,) Kızları, erkek çocuklara tercih mi etmiş?
    154. Size ne oluyor, nasıl hüküm veriyorsunuz?
    155. Hiç mi öğüt alıp düşünmüyorsunuz?
    156. Yoksa sizin apaçık olan ispatlı bir deliliniz mi var?
    157. Eğer doğru söyleyenler iseniz, öyleyse getirin kitabınızı.
    158. Onlar, kendisiyle (Allah ile) cinler arasında da bir soy bağı kurdular. Oysa andolsun, cinler de onların gerçekten (azab için getirilip) hazır bulundurulacaklarını bilmişlerdir.
    159. Onların nitelendirmekte olduklarından Allah yücedir.
    160. Ancak muhlis olan kullar başka.
    161. Artık siz de, tapmakta olduklarınız da,
    162. O´na karşı kimseyi fitneye sürükleyecek olanlar değilsiniz.
    163. Ancak kendisi çılgınca yanan ateşe girecek olan başka (onu sürüklersiniz).
    164. (Melekler der ki:) «Bizden her birimiz için belli bir makam vardır.»
    165. «Biziz, o saflar halinde dizilmiş olanlar, gerçekten biziz.»
    166. «Biziz, o tesbih edenler de, gerçekten biziz.»
    167. Onlar (putatapıcılar), her ne kadar şöyle diyor idiyseler de:
    168. «Eğer yanımızda öncekilerden bir zikir (kitap) bulunmuş olsaydı,»
    169. «Gerçekten bizler de, Allah´ın muhlis kullarından olurduk.»
    170. Fakat (kitap gelince) onu tanımayıp küfrettiler; yakında bileceklerdir.
    171. Andolsun, (peygamber olarak) gönderilen kullarımıza (şu) sözümüz geçmiştir:
    172. Hiç tartışmasız onlar, muhakkak nusret (yardım ve zafer) bulacaklardır.
    173. Ve hiç şüphesiz, bizim ordularımız; üstün gelecek olanlar da onlardır.
    174. Öyleyse sen, bir süreye kadar onlardan yüz çevir.
    175. Ve onları seyret; onlar da (azabı) yakında göreceklerdir.
    176. Şimdi onlar, bizim azabımızı mı acele istiyorlar?
    177. Fakat (azab) onların sahasına indiği zaman, uyarılıp korkutulanların sabahı ne kadar da kötü olur.
    178. Sen bir süreye kadar onlardan yüz çevir.
    179. Ve seyret; onlar da (azabı) yakında göreceklerdir.
    180. Üstünlük ve güç (izzet) sahibi olan senin Rabbin, onların nitelendirmekte olduklarından yücedir.
    181. Gönderilmiş (peygamber)lere selam olsun.
    182. Ve âlemlerin Rabbi olan Allah´a hamd olsun.