Namaz Vakitleri
Kuran'da ARA
    Kalem Suresi
    TEFHİM-UL KURAN MEALİ
    Rahmân ve rahîm olan Allah´ın adıyla
    1. Nûn, Kaleme ve satır satır yazdıklarına andolsun.
    2. Sen, Rabbinin nimetiyle bir mecnun değilsin.
    3. Gerçekten senin için kesintisi olmayan bir ecir vardır.
    4. Ve şüphesiz sen, pek büyük bir ahlâk üzerindesin.
    5. Artık yakında göreceksin ve onlar da görmüş olacaklar.
    6. Sizden hanginiz ´fitneye tutulup çıldırdığını.´
    7. Elbette senin Rabbin, kimin kendi yolundan şaşırıp saptığını daha iyi bilendir; ve kimin hidayete erdiğini de daha iyi bilendir.
    8. Şu halde yalanlayanlara itaat etme.
    9. Onlar, senin kendilerine yaranıp onlarla uzlaşmanı arzu ettiler; o zaman onlar da sana yaranıp uzlaşacaklardı.
    10. Şunların hiçbirine itaat etme: Yemin edip duran, aşağılık,
    11. Alabildiğine ayıplayıp kötüleyen, söz getirip götüren (gizlilik içinde söz ve haber taşıyan).
    12. Hayrı engelleyip sürdüren, saldırgan, olabildiğince günahkâr,
    13. Zorba, saygısız, sonra da kulağı kesik,
    14. Mal (servet) ve çocuklar sahibi oldu diye,
    15. Kendisine ayetlerimiz okunduğu zaman: «(Bunlar) Eskilerin uydurma masallarıdır» diyen.
    16. Yakında biz onun hortumu (burnu) üzerine damga vuracağız.
    17. Gerçek şu ki, biz o bahçe sahiplerine bela verdiğimiz gibi, bunlara da bela verdik. Hani onlar, sabah vakti (erkenden ve kimseye haber vermeden) onu (bahçeyi) mutlaka devşireceklerine dair and içmişlerdi.
    18. (Bu konuda) Hiçbir istisna da yapmıyorlardı.
    19. Fakat onlar, uyuyorlarken, Rabbin tarafından dolaşıp gelen bir bela onun üstünü sarıp kuşatıverdi.
    20. Sonunda (bahçe) kökünden kuruyup kapkara kesildi.
    21. Nihayet sabah vakti birbirlerine seslendiler.
    22. «Eğer ürününüzü devşirecekseniz erkence kalkın, çıkın.»
    23. Derken, aralarında fısıldaşarak çıkıp gittiler:
    24. «Bugün sakın oraya hiçbir yoksul girip de karşınıza çıkmasın.»
    25. (Yoksulları) Engellemeğe güçleri yetebilirmiş gibi erkenden gittiler.
    26. Ama onu görünce: «Muhakkak biz (gideceğimiz yeri) şaşırmışız» dediler.
    27. «Hayır, biz (her şeyden ve bütün servetimizden) yoksun bırakıldık.»
    28. (İçlerinde) Mutedil olan biri dedi ki: «Ben size dememiş miydim? (Allah´ı) Tesbih edip yüceltmeniz gerekmez miydi?»
    29. Dediler ki: «Rabbimiz, seni tesbih eder yüceltiriz; gerçekten bizler zalim olanlarmışız.»
    30. Şimdi birbirlerine karşı kendilerini kınamağa başladılar:
    31. «Yazıklar bize, gerçekten bizler azgınmışız» dediler.
    32. «Belki Rabbimiz, onun yerine ondan daha hayırlısını verir; şüphesiz biz, yalnızca Rabbimize rağbet eden kimseleriz.»
    33. İşte azab böyledir. Ahiret azabı ise, muhakkak çok daha büyüktür; onlar bir bilseler.
    34. Şüphe yok, muttaki olanlar için Rableri katında nimetlerle donatılmış cennetler vardır.
    35. Öyleyse, Müslümanları suçlu günahkâr olanlar gibi (eşit) kılar mıyız?
    36. Size ne oluyor? Siz nasıl hüküm veriyorsunuz?
    37. Yoksa sizin (elinizde) ders okumakta olduğunuz bir kitap mı var?
    38. İçinde, siz neyi seçip beğenirseniz, mutlaka sizin olacak, diye.
    39. Yoksa sizin için üzerimizde kıyamete kadar sürüp gidecek bir yemin mi var ki siz ne hüküm verirseniz o, mutlaka sizin kalacak, diye.
    40. Onlara sor: «Onlardan hanginiz bunun savunuculuğunu yapacak?»
    41. Yoksa onların ortakları mı var? Şu halde eğer doğru sözlü kimselerse, ortaklarını da getirsinler.
    42. Ayağın üstünden (örtünün) açılacağı ve onların secdeye çağrılacakları gün, artık güç yetiremezler.
    43. Gözleri ´korkudan ve dehşetten düşük,´ kendilerine de zillet sarıp kuşatmış. Oysa onlar, (daha önce) sapasağlam iken secdeye davet edilirlerdi.
    44. Artık bu sözü yalan sayanı sen bana bırak. Biz onları, bilmeyecekleri bir yönden derece derece (günahla yükletip azaba) yaklaştıracağız.
    45. Ben, onlara süre tanıyorum. Hiç şüphesiz benim düzenim (cezalandırmam) sapasağlamdır.
    46. Yoksa sen, onlardan bir ücret mi istiyorsun ki, onlar, haksız bir borçtan dolayı ağır bir yük altında kalmışlar?
    47. Yoksa gayb (görünmeyenin bilgisi) onların yanında mıdır ki, kendileri yazıp duruyorlar?
    48. Şimdi sen, Rabbinin hükmüne sabret ve balık sahibi (Yunus) gibi olma; hani o, içi kahır dolu olarak (Rabbine) çağrıda bulunmuştu.
    49. Eğer Rabbinden bir nimet ona ulaşıp yetişmeseydi, mutlaka kendisi yerilmiş ve çıplak bir durumda (karaya) atılmış olacaktı.
    50. Fakat Rabbi onu seçti ve onu salih olanlardan kıldı.
    51. O küfretmekte olanlar, zikri (Kur´an´ı) işittikleri zaman, seni neredeyse gözleriyle yıkıp devireceklerdi. «O, gerçekten bir delidir» diyorlar.
    52. Oysa o (Kur´an), alemlere bir zikr (öğüt, hatırlatma, hüküm ve üstün bir şeref)ten başka bir şey değildir.