|
| 1. | Güneşe ve onun duha vaktine (ışığının yayılıp parladığı zamana) andolsun. |
| 2. | Ve onu takip ettiği zaman aya. |
| 3. | Ve onu (güneşi) izhar ettiği zaman gündüze. |
| 4. | Onu (güneşi) sardığı (örtüp ışınlarını giderdiği) zaman geceye. |
| 5. | Ve semaya ve onu bina edene. |
| 6. | Ve arza ve onu yayıp döşeyerek yaşanır hale getirene. |
| 7. | Nefse ve onu (7 kademede ahsene dönüşecek şekilde) sevva edene (dizayn edene) (andolsun). |
| 8. | Sonra ona (nefse) fücurunu ve takvasını ilham etti. |
| 9. | Kim onu (nefsini) tezkiye etmişse felâha (kurtuluşa) ermiştir. |
| 10. | Ve kim, onun (nefsinin) kusurlarını örtmeye çalıştıysa (nefsini tezkiye etmemiş ise) hüsrana uğramıştır. |
| 11. | Semud (kavmi), kendi azgınlığı sebebiyle (Allah´ın Resûl´ünü) yalanladı. |
| 12. | Onun (o beldenin) en şâkîsi (deveyi kesmek için) ortaya atılınca. |
| 13. | O zaman Allah´ın Resûl´ü onlara: “O, Allah´ın Devesi´dir ve onu sulayınız (onun su içme sırasına riayet ediniz).” dedi. |
| 14. | Fakat onu tekzip ettiler (yalanladılar). Sonra onu (deveyi) kestiler. Günahları sebebiyle, Rab´leri onların üzerini azapla kapladı. Sonra da onu (o beldeyi) dümdüz yaptı (yerlebir etti). |
| 15. | Ve (Allah) onun (o beldenin ve halkının) ukbasından (akıbetinden) (helâk oluşlarından) korkacak değildir. |