|
| 1. | Andolsun güneşe ve ışığına. |
| 2. | Ve ondan ışık aldığı, ardına düşüp seyrettiği zaman aya. |
| 3. | Ve ışıdığı zaman güne. |
| 4. | Ve kapladığı zaman geceye. |
| 5. | Ve göğe ve onu kurana. |
| 6. | Ve yere ve onu döşeyene. |
| 7. | Ve cana ve âzasını düzüp koşana. |
| 8. | Derken ona kötülüğünü de, çekinmesini de ilham etmiştir. |
| 9. | Andolsun ki kim, özünü iyice temizlemişse kurtulmuştur, murâdına ermiştir. |
| 10. | Ve andolsun ki kim, özünü kirletmiş, kötülüğe gömmüşse ziyana girmiştir. |
| 11. | Semûd, azgınlığıyle yalanlamıştı. |
| 12. | O zaman ki en bahtsızları atılmıştı da. |
| 13. | Derken Allah´ın Peygamberi, bu demişti onlara, Allah´ın dişi devesi, çekinin ondan ve suvarılmasından. |
| 14. | Derken yalanlamışlardı onu da ayaklarını kesip öldürmüşlerdi deveyi, derken Rableri de suçları yüzünden onları helâk etmişti de orasını düzleyivermişti. |
| 15. | Bu işin sonundan korkmazdı ki. |